When John Ryan N. Mendoza came out to his mom, she had numerous questions for him – from wanting to become a woman, growing old alone, and if there’s a chance he could still change back (to being straight). All these, he now says, can be answered with him being happy finding himself and living that personal truth; and that his being gay is no fault of anyone, particularly not his mom.
PHOTO SHOWS FIVE-YEAR-OLD ASHLEY, WHO FINDS HAPPINESS IN BEING LOVED AND ACCEPTED BY HIS MOM
Mga lima na katuig karon nga ako gianggat ako mama na mukaon sa Mandarin kaniadtong miuli ko sa CDO gikan sa akong pagskwela sa Manila. Mintras sa paghuwat namo sa among gi-order, ako gihuna-huna nga dili na mani niya ikalisang nga balita, kay sukad sa una nga gamay pa ko, nasayod ko nga namatikdan na niya nga lahi akong kinaiya sa ubang laki sa akong edad. Human sa 24 ka tuig sa akong kinabuhi, ako na gayud na-ingon.
“Ma, bayot ko.”
Mitutok ra siya sa akoa, ayha siya nagsampit sa iyahang tulo ka pangutana.
“Gusto nimo mahimong babae?”
Mitubag ko nga dili. Dugay nga panahon nga naglisod ko og amin sa akong pagkabayot tungod sa hunahuna sa kadaghanan nga kung bayot, gusto na dayon mahimong babae ug kinahanglan nga magsuot og pambabae Sa akong pagtuki usa ko ka cisgender nga bayot ug dili transgender. Balo ko nakatabang nga miuban ang duha sa akong mga amiga nga maskulado nga bayot ug seksi nga transgender nga babaye para makita niya ang kalainan.
“Kinsa ang muatiman nimo sa imo pagkatigulang?”
Ingon ko na pwede ko naay partner, pwede ko mag-adopt, pwede pa pud ko magka-anak, ug pwede ra pud nga malipayon ko nga mag-inusara ra. Gapasalamat ko sa pagpadako nimo sa akoa nga nakahuman ko og skwela. Nasayod ko nga dako ang bentahe nga nakahuman ko ug naa koy trabaho karon. Tungod niini mas naa koy higayon nga masigurado ang maayo nga kahimtang sa akong kaugmaon kumpara sa kadaghanan nga pareha nako.
“Dili pa ba ni mabag-o?”
Sa akong huna-huna, “ Ginoo ko, kinsa ba ang mupili sa kinabuhi nga dili pareha ang tan-aw sa imoha sa uban, nga maski unsa ka kamaayo, usa ka dakong apan ang pagkabayot!”Sa akong pagskwela ug nursing, usa ni sa akong mga pangutana ug mitaas akong kahimatngon nga biological apil social ang mga matang nga natuki kung ngano dunay mga bayot, silahis, lesbiyana, transgender, ug uban pa. Nasayod ko sa iyang gihuna-huna ang ginatudlo sa simbahan nga ma-impyerno ang sama namo. Mao akong tubag nga “karong panahona, ginaatubang sa daghan na mga pari, relihiyoso ug mga theologians ang pagbasa sa bibliya ug uban pang sagrado nga sinulat sa pamaagi nga mas abli ug nakabase sa makasaysayanong konteksto. Gamit akong mga personal na kasinatian, ang akong trabaho karon mao ang pagsusi ug pakighisgot bahin ani na mga isyu uban ang mga Kristyanong simbahan ug uban pang relihiyon ug pagtuo, sama sa mga Muslim ug Lumad.”
Dugay na panahon, nakasilsil sa akong alimpatakan nga sala ug sakit ang akong pagkabayot ug nasayod ko nga apil akong mama naghunahuna kung asa ba siya nagkulang sa pagpadako sa ako nga naingon ani ko.
Midako ko nga edukado, matahuron, ug responsible nga tao. Usa lang ang akong pagkabayot sa akong pagkatao. Ako ni ron nadawat ug ginakalipay.
Kung imo ni mabasa, kani ra usab ako maingon:
“Mama, dili nimo sala nga bayot ko.”
